Zeehondencentrum Pieterburen houdt een bijzondere inboedelveiling met unieke, nostalgische en praktische stukken uit het centrum. De veiling sluit vrijdag 24 oktober om 14:00 uur, en geïnteresseerden kunnen de items vandaag tijdens de kijkdag in Pieterburen (10:00 – 18:00 uur) in het echt bekijken.

De veiling biedt een bijzondere kans voor liefhebbers en oud-bezoekers om een stukje geschiedenis van het Zeehondencentrum in huis te halen. Onder de kavels bevinden zich onder meer het bootje en vuurtorens uit de zandbak, tribunebanken uit de filmzaal, meubels uit de viskeuken en allerlei apparatuur. 

Tweede van drie veilingen 

Deze inboedelveiling is de tweede veiling in een reeks van drie veilingen met spullen uit Pieterburen. Het Zeehondencentrum organiseerde eerder met groot succes een veiling van tegeltjes uit de voormalige zeehondenbaden, die meer dan 10.000 euro opbracht. Volgend jaar volgt er nog een veiling met kleinere memorabilia en bijzondere objecten uit de rijke geschiedenis van Zeehondencentrum Pieterburen.  

Opbrengst gaat naar zeehondenbescherming 

De opbrengst van de huidige en toekomstige veilingen wordt ingezet voor de zeehondenzorg en zeehondenbescherming in het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) in Lauwersoog, waar het Zeehondencentrum haar belangrijke werk sinds de verhuizing voortzet. 

Items uit het dagelijkse werk 

“Deze veiling is anders dan de eerdere tegelveiling: de items hebben minder direct met de zeehonden zelf te maken en meer met het dagelijks werk in het zeehondenziekenhuis en het bezoekerscentrum”, licht woordvoerder Hester de Vries toe. “Het is een unieke kans om een stukje van die geschiedenis mee naar huis te nemen én tegelijk bij te dragen aan de toekomst van onze zeehondenopvang.” 

Wist je dat…

Recentelijk is een zeehond gespot in zowel het Merwedekanaal in Utrecht als de Amstel in Amsterdam. Dankzij unieke vlekkenpatronen konden experts van het Zeehondencentrum Pieterburen bevestigen dat het om hetzelfde dier gaat. Hoewel dit een bijzondere gebeurtenis is, is het niet ongebruikelijk dat zeehonden in zoet water worden aangetroffen.

In deze Q&A beantwoorden we veelgestelde vragen over zeehonden in zoet water, hun gedrag, gezondheid en wat je kunt doen als je er een tegenkomt.

Gebeurt het vaak dat zeehonden in zoet water terechtkomen?

Dat een zeehond zo ver landinwaarts zwemt, is bijzonder maar niet uniek. Vroeger kwamen ze vaker in de Nederlandse binnenwateren voor, maar tegenwoordig bemoeilijken waterwerken deze tochten. Hier zie je een lijst van meldingen (niet compleet).

Hoe komt een zeehond terug bij zijn groep?

Zeehonden hebben geen eigen groep. Dit klinkt gek, omdat we ze wel vaak in grote groepen zien liggen. Zeehonden rusten graag, maar niet altijd, op land in groepen. Dit doen ze omdat ze zich dan veiliger voelen. Maar ze hebben geen groep nodig om te rusten.

Hoe komt een zeehond terug bij zijn moeder?

Gewone zeehonden krijgen gemiddeld 24 dagen melk van hun moeder. Deze melk is zo vet dat ze enorm snel groeien en ze klaar zijn om te zwemmen in koud water. De moeder is daarna dan ook zo uitgeput dat ze de pup verlaat en niet meer terugkomt. Zeehonden zijn dus al volledig zelfstandig binnen een maand na geboorte en leren zichzelf jagen, waar te zwemmen en rusten. Vaak zien we dan ook dat jonge zeehonden in deze verkenning nog wel eens op gekke plekken komen, zoals in zoet water.

Heeft een zeehond geen zout water nodig?

In tegenstelling tot bijvoorbeeld vissen heeft de zeehond geen uitwisseling met het water. Zo moet een vis zuurstof uit het water halen om te ademen. Deze uitwisseling kan mede afhankelijk zijn van hoe zout het water is. Zeehonden hebben dit niet, zij ademen uit de lucht en halen hun vocht uit hun prooidieren. Zeehonden drinken geen zeewater. Dat maakt dat zij dus in zoet water ook goed kunnen overleven.

Waarom brengen jullie zeehonden in zoet water niet terug naar zee?

Zeehonden kunnen goed leven in zoet water. Wij mogen en willen alleen ingrijpen wanneer het welzijn van een zeehond in gevaar is, bijvoorbeeld wanneer deze duidelijk in slechte conditie is of in een benarde situatie terecht is gekomen. Tenslotte mogen overheden en terreinbeheerders altijd een beroep op ons doen voor overleg over ingrijpen.

Wat gebeurt er met een zeehond die in zoet water wordt aangetroffen?

Als een zeehond in zoet water wordt aangetroffen en in goede gezondheid verkeert, wordt hij doorgaans met rust gelaten. Alleen als het welzijn van het dier in gevaar is, bijvoorbeeld door ziekte of verwonding, wordt hij opgevangen en verzorgd.

Wat moet ik doen als ik een zeehond in zoet water zie?

Houd altijd minimaal 30 meter afstand en verstoor het dier niet. Als je denkt dat de zeehond hulp nodig heeft, neem dan contact op met het Zeehondencentrum Pieterburen via 0595 526 526.

Onderzoekers van Zeehondencentrum Pieterburen, tegenwoordig gevestigd in het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) in Lauwersoog, hebben vastgesteld dat de zeehond die vorige week in Utrecht werd gezien en de zeehond die gisteren opdook in Amsterdam, één en hetzelfde dier is. Ze doen een dringende oproep tot rust voor het dier, vooral gezien het mooie weer.

De zeehond werd vorige week gezien in het Merwedekanaal in Utrecht en gisteren in de Amstel bij Amsterdam, waar het uitrustte op een steiger bij Park Somerlust. Na zorgvuldig onderzoek concludeert het centrum dat het om dezelfde zeehond gaat.

Herkenbaar aan vlekkenpatroon

“Het vlekkenpatroon van een zeehond is net zo uniek als een vingerafdruk bij mensen,” legt onderzoeker Beatriz Rapado-Tamarit van het WEC/Zeehondencentrum Pieterburen uit. De onderzoekers van het Zeehondencentrum hebben jarenlange ervaring met foto-identificatie van zeehonden, vooral in het kader van wetenschappelijk onderzoek naar moeder-pupgedrag in de Dollard.

Hierbij maken ze zowel gebruik van software als van eigen analyse. Deze methode is volledig niet-invasief en voorkomt dat dieren gevangen of gemarkeerd hoeven te worden, wat belangrijk is omdat vangen veel stress veroorzaakt en het gedrag van de zeehond kan veranderen.

Drie punten van identificatie nodig

In dit geval was het gebruik van software niet mogelijk, omdat de kwaliteit van de foto’s niet hoog genoeg was. Daarom baseerden de experts zich volledig op hun getrainde ogen.

“We hebben twee identificatiekaarten gemaakt en de foto’s zorgvuldig naast elkaar gelegd,” licht Beatriz verder toe. “Op de linkerflank zagen we witte vlekken die overeenkomen, op het voorhoofd dezelfde markeringen, en daarnaast twee opvallende donkere plekken aan de rechterkant van de nek. Volgens ons protocol hebben we minimaal drie duidelijke kenmerken op drie verschillende delen van het lichaam nodig om te bevestigen dat het om dezelfde zeehond gaat. In dit geval klopte alles.”

In de interactieve tentoonstelling van het WEC is een onderdeel gewijd aan foto-identificatie, waar bezoekers zelf kunnen proberen om vlekkenpatronen van zeehonden te identificeren matchen.

Dringende oproep aan het publiek

Zeehondencentrum Pieterburen vraagt het publiek dringend om de zeehond met respect te behandelen en voldoende afstand te houden (minimaal 30 meter). Vooralsnog is het dier in goede gezondheid en – zolang het niet wordt verstoord – is opvang niet nodig. “Laten we dit ook met z’n allen voorkomen,” benadrukt Emmy Venema, strandingscoördinator bij het WEC/Zeehondencentrum.

Het centrum maakt zich extra zorgen over de drukte nu het mooie weer veel bezoekers naar het park kan trekken. Daarom is het gebied rond de zeehond tijdelijk afgezet met een lint en staat het Zeehondencentrum in contact met de politie van Amsterdam. Vannacht was er al een melding van dronken bezoekers die het dier niet met rust lieten.

Zeehondencentrum mag als enige ingrijpen

Zeehondencentrum Pieterburen is de enige organisatie in Nederland met een vergunning om zeehonden uit de binnenlanden op te vangen. Bij twijfel over het welzijn van de zeehond of als er sprake lijkt van nood, roept het Zeehondencentrum op om direct contact met hen op te nemen via het telefoonnummer: 0595 526 526.

Bijzonder maar niet uniek

Dat een zeehond zo ver landinwaarts zwemt, is bijzonder maar niet uniek. Zeehonden zijn goed in staat zich aan te passen aan zoet water en voeden zich zonder moeite met zoetwatervissen. Vroeger kwamen ze vaker in de Nederlandse binnenwateren voor, maar tegenwoordig bemoeilijken waterwerken deze tochten. Daardoor blijft een ontmoeting zoals nu in de Amstel bijzonder. Toch krijgt Zeehondencentrum Pieterburen minstens eens per maand een melding van een zeehond in zoet water.

Foto Utrecht (land): Toon Vernooij
Foto Amsterdam (steiger): Thom Pol

Wist je dat…

Bij Zeehondencentrum Pieterburen, tegenwoordig gevestigd in het WEC in Lauwersoog, zijn er vandaag meerdere meldingen binnengekomen van een bijzondere verschijning in hartje Amsterdam: een zeehond in de Amstel. Het dier werd gezien terwijl het lag te rusten op een kade bij een park. Het Zeehondencentrum roept op tot minimaal 30 meter afstand van het dier.

Foto’s: Thom Pol

Dankzij scherpe foto’s, die door omstanders gedeeld werden met het Zeehondencentrum, kon snel worden vastgesteld dat het gaat om een jong vrouwtje van de soort gewone zeehond (Phoca vitulina).

Dezelfde zeehond als in Utrecht?

Het is nog onduidelijk of dit hetzelfde dier is dat vorige week opdook in Utrecht. Elke zeehond heeft een uniek vlekkenpatroon, waarmee dieren individueel herkend kunnen worden. Om die reden vraagt het centrum ook om duidelijke foto’s uit Utrecht, zodat dit kan worden onderzocht.

Oproep tot rust en afstand

Het Zeehondencentrum benadrukt het belang van rust: “Een zeehond die in de binnenstad opduikt is bijzonder en trekt vanzelfsprekend bekijks. Toch is het van groot belang dat mensen minstens 30 meter afstand houden en het dier de ruimte geven om te herstellen,” aldus Emmy Venema, strandingscoördinator bij het WEC/Zeehondencentrum Pieterburen.

Zeehonden in zoet water

Zeehonden zijn goed in staat zich aan te passen aan zoet water. Ze voeden zich zonder moeite met zoetwatervissen en kwamen vroeger vaker in de Nederlandse binnenwateren voor. Tegenwoordig bemoeilijken waterwerken deze tochten, waardoor een ontmoeting zoals nu in de Amstel redelijk uniek is. Toch krijgt het Zeehondencentrum minstens eens per maand een melding van een zeehond in zoet water.

Zeehondencentrum mag als enige ingrijpen

Zeehondencentrum Pieterburen is de enige organisatie in Nederland met een vergunning om zeehonden uit de binnenlanden op te vangen. Bij twijfel over het welzijn van de zeehond of als er sprake lijkt van nood, roept het Zeehondencentrum op om direct contact met hen op te nemen via het telefoonnummer: 0595 526 526.

Vervolgens mogen alleen speciaal opgeleide zeehondenwachters in actie komen, zoals vastgelegd in het Zeehondenakkoord van 2020. Emmy: “Daarom is ons advies aan het publiek: bewonder dit bijzondere dier van een afstand, laat het met rust en neem – alleen bij zorgen – contact op met het Zeehondencentrum. Zo zorgen we er samen voor dat ook dit jonge dier veilig kan uitrusten in de Amstel.”

Een veiling van tegels uit de oude zeehondenbaden in Pieterburen heeft maar liefst €10.101 opgeleverd. De belangstelling kwam grotendeels uit Japan, waar het centrum sinds vorig jaar een ware fanbase heeft opgebouwd dankzij de populaire livestreams van zwemmende zeehonden.

De veiling vond plaats ter gelegenheid van de zogeheten Japanniversary – het eenjarig jubileum van de ongekende populariteit in Japan. Het markeert tegelijk een symbolisch moment: de overgang van meer dan vijftig jaar zeehondengeschiedenis in Pieterburen naar een nieuw hoofdstuk in het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) in Lauwersoog.

Tegels met nagelkrassen uit Pieterburen

In totaal gingen 45 originele zwembadtegels online onder de hamer. Deze kwamen uit de baden van het voormalige zeehondencentrum in Pieterburen, waar tientallen jaren verzwakte en gewonde zeehonden tijdelijk werden verzorgd tot ze gezond genoeg waren om weer terug te keren naar zee.

Wat de tegels zo bijzonder maakt? De zichtbare krassen van zeehondennagels. Elke kras vertelt een verhaal van een dier dat in dit bad zwom voordat het weer terug kon naar zee. Juist die sporen maakten de tegels tot emotioneel waardevolle objecten voor de fans, die een tastbare herinnering wilden aan hun favoriete zeehonden.

Enorme belangstelling: hoogste bod 505 euro

De belangstelling voor de veiling was overweldigend, met het merendeel van de biedingen afkomstig uit Japan. Daar is sinds vorig jaar een trouwe schare fans ontstaan na het viraal gaan van de livestreams van het centrum. Elke dag wordt er vanuit Japan geschreven, fan art gemaakt, gedoneerd en worden er zeehonden symbolisch geadopteerd.

De tegel die het meeste opbracht, kwam uit het binnenbad van het oude centrum: het bassin waar verweesde grijzezeehondenpups voor het eerst mochten zwemmen. Ook tegels uit het grote Golfbad, beroemd geworden door de 24/7 livestream, ontvingen veel hoge biedingen.

Volledig naar het goede doel

“We zijn overweldigd door de betrokkenheid en ontzettend dankbaar voor alle steun,” zegt Hester de Vries van Zeehondencentrum Pieterburen. “Het is mooi om te zien dat mensen zoveel waarde hechten aan een tastbare herinnering aan de tijd in Pieterburen. Zo’n tegel staat voor de zorg die hun favoriete zeehond daar heeft gekregen, een dier dat nu weer ergens vrij rondzwemt in de Waddenzee. Dat maakt het extra waardevol.”

De volledige opbrengst gaat naar de zeehondenzorg van de nog bestaande Stichting Zeehondencentrum Pieterburen, nu gevestigd in het WEC. “Steeds meer zeehonden komen door menselijk handelen in een noodsituatie, bijvoorbeeld door verstoring of verstrikking. De zeehondenzorg blijft dus nodig.”

Tweede veilingronde volgt

Binnenkort volgt een tweede veilingronde. Deze was al gepland voordat de eerste veiling online ging. Dan gaan andere memorabilia uit het oude centrum onder de hamer, waaronder originele vlaggen, borden en plattegronden. Ook deze opbrengst komt volledig ten goede aan de zeehondenzorg.

De pasgeboren zeehondenpup Rave, die twee weken geleden landelijke bekendheid kreeg nadat ze werd aangetroffen bij een illegaal feest in Borgsweer, heeft opnieuw pech. Gistermiddag moest ze met spoed geopereerd worden aan een navelbreuk. Sinds haar vondst wordt Rave opgevangen in Zeehondencentrum Pieterburen – nu gevestigd in het WEC in Lauwersoog – waar dierenartsen direct konden ingrijpen.

Na haar opmerkelijke redding in Borgsweer, toen de politie haar moederloos aantrof tussen feestgangers, kreeg Rave een veilige plek in het zeehondenziekenhuis in Lauwersoog, waar ze intensieve zorg kreeg. Ze verkeerde in goede conditie, tot haar navelbreuk gistermiddag plotseling verergerde. Toen medewerkers zagen dat er weefsel uit haar buikwand stak, besloten ze onmiddellijk tot een spoedoperatie over te gaan.

Uitstulping van buikweefsel

Een navelbreuk is een aandoening waarbij de opening in de buikwand (de navelring) niet volledig is gesloten na de geboorte. In het geval van Rave was ook de huid nog open en kwam een deel van het omentum – een weefsel dat de darmen op hun plek houdt – naar buiten.

Tijdens de spoedoperatie werd Rave onder narcose gebracht om het weefsel goed te kunnen beoordelen. Gelukkig bleken er geen darmen naar buiten te zijn gekomen, alleen het weefsel. Een beschadigd deel daarvan is verwijderd, het gezonde deel werd teruggeplaatst in de buikholte. Vervolgens werd de buikwand in lagen gehecht, zodat alles weer veilig op zijn plek blijft.

Operatie goed verlopen

De operatie is goed verlopen, maar de leeftijd van het dier – die wordt geschat op twee tot drie weken – maakt haar extra kwetsbaar. “Omdat ze nog zo jong is, kan een operatie veel van het dier vergen,” vertelt hoofddierenarts Ana Rubio Garcia toe. “Ze krijgt medicatie om infecties en pijn te voorkomen. We hopen natuurlijk dat ze weer volledig herstelt.”

Een dergelijke spoedoperatie komt niet vaak voor bij de pups. Van de meer dan veertig pups die momenteel zorg krijgen in het centrum, is Rave tot nu toe de enige bij wie dit nodig was. “Het is ontzettend sneu dat Rave, na zo’n bizarre start van haar leven op een illegaal feest, nu ook dit moet doormaken,” zegt woordvoerder Hester de Vries van het WEC. “We zijn ontzettend opgelucht dat de operatie goed is gegaan en doen er alles aan om haar gezond te laten terugkeren naar de Waddenzee.”

Rave bevindt zich met twee andere pups in een intensive care en is zichtbaar voor bezoekers.

Wist je dat…

In het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee), het nieuwe thuis van Zeehondencentrum Pieterburen, is afgelopen week een zeehond opgevangen die ernstig verstrikt zat in een visnet. Hoewel het net ter plekke kon worden verwijderd, waren de wonden zo ernstig dat het dier moest worden ingeslapen.

Dit laat opnieuw zien welke impact menselijk afval kan hebben: het is de derde zeehond die dit jaar met dergelijke verwondingen is opgenomen. Afgelopen maart werd Lucky opgevangen: een jonge zeehond die met zijn nek vast zat in een visnet. Dankzij snelle hulp en intensieve zorg overleefde hij en kon hij enkele dagen na opname worden vrijgelaten. In april volgde grijze zeehond Tangle, die door zijn verstrikking dermate verzwakt was dat de dierenartsen hem niet meer konden redden.

Geen overlevingskans

Bij deze derde zeehond Kavga – Turks voor ‘vechter’ – leek de situatie in eerste instantie nog hoopvol. Zeehondenwachters op Terschelling wisten het visnet los te knippen, maar zagen toen ook meteen diepe wonden op de voorflippers. Het dier werd direct overgebracht naar Lauwersoog voor verdere zorg.

Bij aankomst bleek de zeehond meerdere ernstige wonden te hebben, waaronder een zeer diepe snee die het polsgewricht van de linkervoorflipper had doorboord. Deze verwonding was uiterst ernstig en verslechterde snel, waardoor het gewricht volledig openscheurde en niet meer te herstellen was.

De enige mogelijke behandeling zou amputatie van de hele voorflipper zijn geweest. Dit was echter geen mogelijkheid, omdat zeehonden in het wild hun beide voorflippers nodig hebben om te overleven. Inslapen was daarom de enige humane optie.

Een triest patroon

In nog geen half jaar tijd zijn drie ernstig verstrikte zeehonden opgevangen in het zeehondenziekenhuis – en dat zijn alleen nog de dieren die naar het centrum gebracht konden worden. Het zijn geen op zichzelf staande gevallen meer, maar signalen van een verontrustend patroon. De verstrikkingen zijn het directe gevolg van menselijke vervuiling: visnetten, touwen en ander afval in zee.

De gevolgen voor de dieren zijn ernstig – veel van hen raken zwaargewond of overleven het niet. Het Seal Response Team, een samenwerking van drie opvangcentra in Nederland, zag het afgelopen jaar zelfs een verdubbeling van het aantal meldingen van verstrikte zeehonden.

Bewustwording eerste stap

Stichting Zeehondencentrum Pieterburen roept op tot meer bewustwording over de impact van menselijk gedrag op wilde dieren. Verstrikkingen in visnetten zijn een zichtbaar voorbeeld, maar ook verstoring door mensen en honden op het strand heeft gevolgen.

In de afgelopen weken zijn al twee jonge zeehondenpups opgevangen als gevolg van verstoring door mensen. Wanneer er mensen in de buurt zijn, durft een moederzeehond soms niet terug te keren naar haar pup – met als gevolg dat de pup alleen achterblijft. Ook zieke of verzwakte zeehonden krijgen soms niet de kans om in alle rust te herstellen, omdat ze worden benaderd of opgejaagd. In al deze gevallen belandt een dier onnodig in het zeehondenziekenhuis, terwijl verstoring met afstand vaak eenvoudig te voorkomen is.

De oproep is daarom om altijd dertig meter afstand te houden van een zeehond op het strand. Twijfel je aan de gezondheid van het dier? Bel dan een van de opvangcentra.

Het geboorteseizoen van de gewone zeehond is officieel begonnen. In het pas geopende WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee), het nieuwe thuis van Stichting Zeehondencentrum Pieterburen, is gisteravond de eerste pup van het zomerseizoen opgevangen. De zeehond, genaamd Laurie, is twee tot drie dagen oud en te vroeg geboren. Ze moest worden opgevangen nadat ze werd verstoord door mensen en honden.

De naam Laurie is een ode aan de nieuwe locatie in de haven van Lauwersoog. Laurie is niet alleen de eerste gewonezeehondenpup van 2025, maar ook de allereerste zeehond die wordt binnengebracht in het nieuwe zeehondenziekenhuis.

Verstoord door mensen

Laurie werd maandagochtend aangetroffen op een druk strand op Vlieland, zonder moeder in zicht. Ondanks het plaatsen van waarschuwingsbordjes bleven veel mensen en loslopende honden in de buurt van de pup. De aanwezigheid van mensen en honden weerhoudt een moederzeehond ervan om terug te keren naar haar jong.

Waar bij oudere zeehonden soms wordt gekozen voor verplaatsing naar een rustigere locatie, is dat bij een jonge pup zoals Laurie niet mogelijk. Ze is naar schatting pas twee tot drie dagen oud en daardoor nog volledig afhankelijk van de melk van haar moeder. De kans dat haar moeder haar pup bij verplaatsing terugvindt is nihil. Opvang was in dit geval dan ook de enige verantwoorde keuze.

Niet per se verweesd

Dat een pup alleen op het strand wordt aangetroffen, betekent niet automatisch dat ze is verlaten door haar moeder. Uit onderzoek van Stichting Zeehondencentrum Pieterburen blijkt dat moederzeehonden hun jongen tijdelijk kunnen achterlaten om te jagen – soms wel tot acht uur lang. Daarna keren ze terug om hun pup te zogen.

Zorgvuldige afweging

“Bij zulke jonge dieren maken we altijd een zorgvuldige afweging, samen met de dierenartsen,” vertelt Emmy Venema, strandingcoördinator bij Stichting Zeehondencentrum Pieterburen. “In Lauries geval was het duidelijk: de verstoring was te groot en de overlevingskans zonder moeder te klein. Dan grijpen we in. Het is een treurig gevolg van menselijk handelen.”

Te vroeg geboren

Laurie krijgt momenteel intensieve verzorging in het zeehondenziekenhuis in Lauwersoog en wordt continu gemonitord. Ze wordt meerdere keren per dag gevoed met een vette zalmpap, die qua samenstelling het dichtst in de buurt komt van moedermelk. Omdat ze prematuur is – te vroeg geboren – heeft ze extra aandacht nodig. Dat is goed te zien aan haar witte vacht, het zogenoemde lanugo, die gewone zeehonden normaal al in de baarmoeder verliezen. Ook haar gewicht is met 7 kilo lager dan gemiddeld bij de geboorte. Door haar vroege komst en kwetsbare start is intensieve zorg essentieel voor haar herstel.

Zichtbaar voor bezoekers én via de livestream

Bezoekers van het WEC kunnen Laurie vanaf vandaag bekijken in een van de intensivecareverblijven van het centrum. Daar is te zien hoe ze wordt gevoerd of ligt te rusten. Laurie is de eerste zeehond die sinds de opening van het centrum in Lauwersoog op 26 april is opgevangen. Haar komst onderstreept het belang van het nieuwe WEC als plek voor educatie, natuurbehoud en professionele opvang van zeehonden.

Daarnaast is Laurie 24 uur per dag te volgen via een van de livestreams van Zeehondencentrum Pieterburen. Voor (internationale) fans biedt de livestream een ideale manier om Laurie op afstand te blijven volgen.

Wist je dat…

Zeehond Tangle heeft de gevolgen van een diepe verstrikking in een visnet niet overleefd – een tragisch gevolg van menselijk afval in zee. Het dier werd vorige week met spoed naar Zeehondencentrum Pieterburen gebracht, waar hij direct uit het net werd bevrijd en intensieve zorg kreeg. Hij bleek te verzwakt om nog te kunnen herstellen.  

Grijze zeehond Tangle werd maandag 31 maart gevonden op het strand van Callantsoog (Noord-Holland), met zijn nek verstrikt in een visnet. Vanwege de diepte van de wonden had het dier direct zorg nodig. Hij werd naar Zeehondencentrum Pieterburen gebracht, waar dierenartsen hem losknipten uit het visnet. Dagen van intensieve zorg volgden.

Extreem verzwakt na langdurige verstrikking

Tangle bleek ernstig verzwakt: hij had extreme vermagering en was compleet uitgeput. De dierenartsen startten met medicatie en pijnstilling. Na pogingen om hem vis te voeren werd overgestapt op vispap, omdat hij te zwak was om zelf te eten. Ondanks de intensieve verzorging verslechterde zijn toestand op zaterdag 6 april plotseling. Ondanks hun inspanningen, konden de dierenartsen op dat moment niets meer voor hem doen.

Uit de sectie bleek dat Tangle te kampen had met ernstige ondervoeding, een hoge parasietenbelasting en vermoedelijk een infectie in zijn longen. “Al met al was hij zo ernstig verzwakt door een langdurige verstrikking, dat we hem daar niet meer van konden laten herstellen”, aldus András Máté Ludányi, dierenarts bij Stichting Zeehondencentrum Pieterburen.

Steeds meer verstrikkingen

Tangle is geen uitzondering. Steeds meer zeehonden raken verstrikt in zwerfafval in zee. Het Seal Response Team (SRT), een samenwerking tussen de drie zeehondenopvangcentra in Nederland, kreeg in 2024 bijna tachtig meldingen van zeehonden die verstrikt waren geraakt. Dat was ruim het dubbele van het jaar ervoor.

De meeste verstrikkingen worden veroorzaakt door zogenoemde ‘spooknetten’: afgedankte of losgeraakte stukken visnet die blijven ronddrijven in zee. Dit gebeurt bijvoorbeeld wanneer een net vast komt te zitten aan iets op de zeebodem en kapot scheurt. Hoewel vissers, strandopruimacties en initiatieven als Duik de Noordzee Schoon veel afval uit zee halen, blijft er helaas nog altijd veel achter.

Zeehondencentrum druk bezig met verhuizing

De opvang van Tangle komt in een tijd waarin het Zeehondencentrum druk bezig is met haar verhuizing naar het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) in Lauwersoog. Hier is niet alleen het zeehondenziekenhuis te bezoeken, maar ook een interactieve tentoonstelling over de Waddenzee. De tentoonstelling laat zien hoe de natuur, de mens en de zee onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en ook wat de gevolgen zijn van menselijk handelen voor alle wezens in het Waddengebied.

De zeldzame, zwarte zeehond Ebbie is vrijdag vrijgelaten bij Schiermonnikoog. Na een opvangperiode van twee maanden in Zeehondencentrum Pieterburen, was ze klaar voor een terugkeer naar het wild. Ze is daarmee bovendien een van de laatste zeehonden die in Pieterburen is opgevangen, voordat we verhuizen naar Lauwersoog.

Foto’s: Jeroen Hoekendijk

Bijzondere vrijlating

Afgelopen vrijdag werd Ebbie onder toeziend oog van de medewerkers van het Zeehondencentrum vrijgelaten op een zandplaat bij Schiermonnikoog. Ze ging samen met grijzezeehondenpup Omid, die ongeveer dezelfde periode in de opvang zat. Terwijl Omid snel naar het water bobberde, had Ebbie wat meer tijd nodig om aan haar omgeving te wennen. Uiteindelijk zwommen ze beide naar de horizon.

Normaal gesproken vindt een vrijlating plaats met een klein gezelschap van bezoekers, maar dit keer was ook de pers aanwezig om het bijzondere afscheid vast te leggen. Bovendien keken er duizenden mensen via een livestream mee vanaf de bank.

Ebbies verblijf in het centrum

Ebbie werd op 3 januari gevonden op een druk strand bij Egmond, in Noord-Holland. Ze was mager en werd omringd door mensen en honden, waardoor ze geen rust kon vinden. Verplaatsen was niet mogelijk, dus werd ze overgebracht naar het Zeehondencentrum Pieterburen. Bij de intake werd haar leeftijd geschat op zeven tot tien dagen. Ze was gezond, op een paar kleine, oppervlakkige wondjes aan haar kop en flippers na.

Omdat Ebbie bij het moment van opvang nog haar witte geboortevacht had, bleek pas na een week in de opvang ze een melanistische zeehond is. Toen ze verhaarde, kwam er tot de verrassing van het team een volledig zwarte vacht tevoorschijn. Melanisme is het tegenovergestelde van albinisme: geen gebrek aan pigment, maar juist een overschot aan melanine, wat zorgt voor een zwarte vacht. Bij zeehonden komt dit zelden voor. In Nederland heeft zo’n donkere kleur geen invloed op hun overlevingskansen – zeehonden staan aan de top van de voedselketen en hebben geen natuurlijke vijanden.

Volgens András Máté Ludányi, dierenarts bij het Zeehondencentrum, kende het verblijf van Ebbie weinig bijzonderheden: “Haar verblijf in het centrum verliep grotendeels rustig. In het begin had ze wat bloedingen bij haar navel, maar gelukkig raakte dit niet geïnfecteerd. Opvallend was dat ze al na vijf dagen zelfstandig begon te eten – veel sneller dan gemiddeld bij jonge zeehonden.”

Verhuizing

Ebbie behoort tot de laatste zeehonden die in Pieterburen worden opgevangen, voordat het centrum verhuist naar het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) in Lauwersoog. Op 26 april gaat het nieuwe thuis van Pieterburen open voor publiek.

Bekijk de livestream: