In het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee), het nieuwe thuis van Zeehondencentrum Pieterburen, is afgelopen week een zeehond opgevangen die ernstig verstrikt zat in een visnet. Hoewel het net ter plekke kon worden verwijderd, waren de wonden zo ernstig dat het dier moest worden ingeslapen.

Dit laat opnieuw zien welke impact menselijk afval kan hebben: het is de derde zeehond die dit jaar met dergelijke verwondingen is opgenomen. Afgelopen maart werd Lucky opgevangen: een jonge zeehond die met zijn nek vast zat in een visnet. Dankzij snelle hulp en intensieve zorg overleefde hij en kon hij enkele dagen na opname worden vrijgelaten. In april volgde grijze zeehond Tangle, die door zijn verstrikking dermate verzwakt was dat de dierenartsen hem niet meer konden redden.

Geen overlevingskans

Bij deze derde zeehond Kavga – Turks voor ‘vechter’ – leek de situatie in eerste instantie nog hoopvol. Zeehondenwachters op Terschelling wisten het visnet los te knippen, maar zagen toen ook meteen diepe wonden op de voorflippers. Het dier werd direct overgebracht naar Lauwersoog voor verdere zorg.

Bij aankomst bleek de zeehond meerdere ernstige wonden te hebben, waaronder een zeer diepe snee die het polsgewricht van de linkervoorflipper had doorboord. Deze verwonding was uiterst ernstig en verslechterde snel, waardoor het gewricht volledig openscheurde en niet meer te herstellen was.

De enige mogelijke behandeling zou amputatie van de hele voorflipper zijn geweest. Dit was echter geen mogelijkheid, omdat zeehonden in het wild hun beide voorflippers nodig hebben om te overleven. Inslapen was daarom de enige humane optie.

Een triest patroon

In nog geen half jaar tijd zijn drie ernstig verstrikte zeehonden opgevangen in het zeehondenziekenhuis – en dat zijn alleen nog de dieren die naar het centrum gebracht konden worden. Het zijn geen op zichzelf staande gevallen meer, maar signalen van een verontrustend patroon. De verstrikkingen zijn het directe gevolg van menselijke vervuiling: visnetten, touwen en ander afval in zee.

De gevolgen voor de dieren zijn ernstig – veel van hen raken zwaargewond of overleven het niet. Het Seal Response Team, een samenwerking van drie opvangcentra in Nederland, zag het afgelopen jaar zelfs een verdubbeling van het aantal meldingen van verstrikte zeehonden.

Bewustwording eerste stap

Stichting Zeehondencentrum Pieterburen roept op tot meer bewustwording over de impact van menselijk gedrag op wilde dieren. Verstrikkingen in visnetten zijn een zichtbaar voorbeeld, maar ook verstoring door mensen en honden op het strand heeft gevolgen.

In de afgelopen weken zijn al twee jonge zeehondenpups opgevangen als gevolg van verstoring door mensen. Wanneer er mensen in de buurt zijn, durft een moederzeehond soms niet terug te keren naar haar pup – met als gevolg dat de pup alleen achterblijft. Ook zieke of verzwakte zeehonden krijgen soms niet de kans om in alle rust te herstellen, omdat ze worden benaderd of opgejaagd. In al deze gevallen belandt een dier onnodig in het zeehondenziekenhuis, terwijl verstoring met afstand vaak eenvoudig te voorkomen is.

De oproep is daarom om altijd dertig meter afstand te houden van een zeehond op het strand. Twijfel je aan de gezondheid van het dier? Bel dan een van de opvangcentra.

Het geboorteseizoen van de gewone zeehond is officieel begonnen. In het pas geopende WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee), het nieuwe thuis van Stichting Zeehondencentrum Pieterburen, is gisteravond de eerste pup van het zomerseizoen opgevangen. De zeehond, genaamd Laurie, is twee tot drie dagen oud en te vroeg geboren. Ze moest worden opgevangen nadat ze werd verstoord door mensen en honden.

De naam Laurie is een ode aan de nieuwe locatie in de haven van Lauwersoog. Laurie is niet alleen de eerste gewonezeehondenpup van 2025, maar ook de allereerste zeehond die wordt binnengebracht in het nieuwe zeehondenziekenhuis.

Verstoord door mensen

Laurie werd maandagochtend aangetroffen op een druk strand op Vlieland, zonder moeder in zicht. Ondanks het plaatsen van waarschuwingsbordjes bleven veel mensen en loslopende honden in de buurt van de pup. De aanwezigheid van mensen en honden weerhoudt een moederzeehond ervan om terug te keren naar haar jong.

Waar bij oudere zeehonden soms wordt gekozen voor verplaatsing naar een rustigere locatie, is dat bij een jonge pup zoals Laurie niet mogelijk. Ze is naar schatting pas twee tot drie dagen oud en daardoor nog volledig afhankelijk van de melk van haar moeder. De kans dat haar moeder haar pup bij verplaatsing terugvindt is nihil. Opvang was in dit geval dan ook de enige verantwoorde keuze.

Niet per se verweesd

Dat een pup alleen op het strand wordt aangetroffen, betekent niet automatisch dat ze is verlaten door haar moeder. Uit onderzoek van Stichting Zeehondencentrum Pieterburen blijkt dat moederzeehonden hun jongen tijdelijk kunnen achterlaten om te jagen – soms wel tot acht uur lang. Daarna keren ze terug om hun pup te zogen.

Zorgvuldige afweging

“Bij zulke jonge dieren maken we altijd een zorgvuldige afweging, samen met de dierenartsen,” vertelt Emmy Venema, strandingcoördinator bij Stichting Zeehondencentrum Pieterburen. “In Lauries geval was het duidelijk: de verstoring was te groot en de overlevingskans zonder moeder te klein. Dan grijpen we in. Het is een treurig gevolg van menselijk handelen.”

Te vroeg geboren

Laurie krijgt momenteel intensieve verzorging in het zeehondenziekenhuis in Lauwersoog en wordt continu gemonitord. Ze wordt meerdere keren per dag gevoed met een vette zalmpap, die qua samenstelling het dichtst in de buurt komt van moedermelk. Omdat ze prematuur is – te vroeg geboren – heeft ze extra aandacht nodig. Dat is goed te zien aan haar witte vacht, het zogenoemde lanugo, die gewone zeehonden normaal al in de baarmoeder verliezen. Ook haar gewicht is met 7 kilo lager dan gemiddeld bij de geboorte. Door haar vroege komst en kwetsbare start is intensieve zorg essentieel voor haar herstel.

Zichtbaar voor bezoekers én via de livestream

Bezoekers van het WEC kunnen Laurie vanaf vandaag bekijken in een van de intensivecareverblijven van het centrum. Daar is te zien hoe ze wordt gevoerd of ligt te rusten. Laurie is de eerste zeehond die sinds de opening van het centrum in Lauwersoog op 26 april is opgevangen. Haar komst onderstreept het belang van het nieuwe WEC als plek voor educatie, natuurbehoud en professionele opvang van zeehonden.

Daarnaast is Laurie 24 uur per dag te volgen via een van de livestreams van Zeehondencentrum Pieterburen. Voor (internationale) fans biedt de livestream een ideale manier om Laurie op afstand te blijven volgen.

Wist je dat…

De feestelijke opening van het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) op 26 april volgde letterlijk het ritme van het wad. Overdag – bij laagwater – ontvingen we donateurs, vrijwilligers, zeehondenwachters, medewerkers en familie voor een eerste kennismaking met het nieuwe thuis van Zeehondencentrum Pieterburen.

Foto’s: Niels Knelis

’s Avonds, precies om 21:33 uur tijdens hoogwater, vond het officiële openingsmoment plaats. De Waddenzee “opende” symbolisch zelf het WEC, begeleid door een indrukwekkend waterspektakel dat het unieke karakter van deze plek onderstreepte.

Onder leiding van presentatrice Janine Abbring – nauw betrokken bij het gebied – vertelden sprekers Niek Kuizenga (initiatiefnemer), Adriaan Dönszelmann (projectdirecteur) en Katja Philippart (Waddenacademie) over het belang van het WEC als centrum voor educatie, onderzoek, ontmoeting én bewondering van het Werelderfgoed Waddenzee.

Tijdens deze bijzondere avond kondigde Niek Kuizenga zijn vertrek aan als directeur van het Zeehondencentrum Pieterburen en het WEC. Sinds 2013 werkte hij samen met het team aan een bredere visie: van alleen de zeehond naar het volledige Waddengebied, met de zeehond als symbool voor gezonde natuur. Die visie komt nu tot leven in het nieuwe centrum. De opening markeert het hoogtepunt van zijn jarenlange inzet.

De Raad van Toezicht sprak haar waardering uit:

“Niek is altijd in het WEC blijven geloven en is, waar nodig, tegen de stroom in geroeid. Dankzij zijn vasthoudendheid is deze droom werkelijkheid geworden. Met de opening wordt een mijlpaal bereikt en begint een nieuwe fase voor het Zeehondencentrum en het WEC.”

Vanaf nu zijn de deuren van het WEC geopend voor het publiek. We nodigen je van harte uit om zelf te komen ontdekken, op deze bijzondere plek waar natuur, kennis en verwondering samenkomen.

Welkom in ons nieuwe thuis. 

Zeehond Tangle heeft de gevolgen van een diepe verstrikking in een visnet niet overleefd – een tragisch gevolg van menselijk afval in zee. Het dier werd vorige week met spoed naar Zeehondencentrum Pieterburen gebracht, waar hij direct uit het net werd bevrijd en intensieve zorg kreeg. Hij bleek te verzwakt om nog te kunnen herstellen.  

Grijze zeehond Tangle werd maandag 31 maart gevonden op het strand van Callantsoog (Noord-Holland), met zijn nek verstrikt in een visnet. Vanwege de diepte van de wonden had het dier direct zorg nodig. Hij werd naar Zeehondencentrum Pieterburen gebracht, waar dierenartsen hem losknipten uit het visnet. Dagen van intensieve zorg volgden.

Extreem verzwakt na langdurige verstrikking

Tangle bleek ernstig verzwakt: hij had extreme vermagering en was compleet uitgeput. De dierenartsen startten met medicatie en pijnstilling. Na pogingen om hem vis te voeren werd overgestapt op vispap, omdat hij te zwak was om zelf te eten. Ondanks de intensieve verzorging verslechterde zijn toestand op zaterdag 6 april plotseling. Ondanks hun inspanningen, konden de dierenartsen op dat moment niets meer voor hem doen.

Uit de sectie bleek dat Tangle te kampen had met ernstige ondervoeding, een hoge parasietenbelasting en vermoedelijk een infectie in zijn longen. “Al met al was hij zo ernstig verzwakt door een langdurige verstrikking, dat we hem daar niet meer van konden laten herstellen”, aldus András Máté Ludányi, dierenarts bij Stichting Zeehondencentrum Pieterburen.

Steeds meer verstrikkingen

Tangle is geen uitzondering. Steeds meer zeehonden raken verstrikt in zwerfafval in zee. Het Seal Response Team (SRT), een samenwerking tussen de drie zeehondenopvangcentra in Nederland, kreeg in 2024 bijna tachtig meldingen van zeehonden die verstrikt waren geraakt. Dat was ruim het dubbele van het jaar ervoor.

De meeste verstrikkingen worden veroorzaakt door zogenoemde ‘spooknetten’: afgedankte of losgeraakte stukken visnet die blijven ronddrijven in zee. Dit gebeurt bijvoorbeeld wanneer een net vast komt te zitten aan iets op de zeebodem en kapot scheurt. Hoewel vissers, strandopruimacties en initiatieven als Duik de Noordzee Schoon veel afval uit zee halen, blijft er helaas nog altijd veel achter.

Zeehondencentrum druk bezig met verhuizing

De opvang van Tangle komt in een tijd waarin het Zeehondencentrum druk bezig is met haar verhuizing naar het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) in Lauwersoog. Hier is niet alleen het zeehondenziekenhuis te bezoeken, maar ook een interactieve tentoonstelling over de Waddenzee. De tentoonstelling laat zien hoe de natuur, de mens en de zee onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en ook wat de gevolgen zijn van menselijk handelen voor alle wezens in het Waddengebied.

In Noord-Holland is zeehond Lucky gisteravond gevonden, verstrikt in een visnet. Eerder werd hij al gespot bij Petten, maar vangen lukte toen niet. Dit keer hadden we geluk: we konden hem veilig naar de opvang brengen, want bevrijding op het strand was niet mogelijk.

Verstrikkingen door visnetten en ander afval vormen een groot probleem voor zeehonden. Ze kunnen bekneld raken, waardoor wonden ontstaan en hun bewegingsvrijheid beperkt wordt. Zonder hulp kunnen deze dieren ernstig verzwakken. 

Gelukkig houden onze zeehondenwachters de kust goed in de gaten. Zij observeren en melden verstrikte dieren, zodat ze op tijd geholpen kunnen worden. Dankzij hen kon Lucky op tijd worden gered. Wonder boven wonder had hij nog geen diepe verwondingen.

Strandingscoördinator Emmy Venema: “Er zijn geen verwondingen, Lucky heeft geluk gehad en kan snel weer naar huis”

Na twee nachten in de opvang is hij klaar om morgen weer terug te keren naar de Waddenzee – precies waar hij thuishoort!

Steun ons werk
Zonder de hulp van onze donateurs kunnen we dit belangrijke werk niet doen. Steun ons vandaag nog zodat we ook in de toekomst zeehonden als Lucky kunnen redden en verzorgen. 

Wist je dat…

De zeldzame, zwarte zeehond Ebbie is vrijdag vrijgelaten bij Schiermonnikoog. Na een opvangperiode van twee maanden in Zeehondencentrum Pieterburen, was ze klaar voor een terugkeer naar het wild. Ze is daarmee bovendien een van de laatste zeehonden die in Pieterburen is opgevangen, voordat we verhuizen naar Lauwersoog.

Foto’s: Jeroen Hoekendijk

Bijzondere vrijlating

Afgelopen vrijdag werd Ebbie onder toeziend oog van de medewerkers van het Zeehondencentrum vrijgelaten op een zandplaat bij Schiermonnikoog. Ze ging samen met grijzezeehondenpup Omid, die ongeveer dezelfde periode in de opvang zat. Terwijl Omid snel naar het water bobberde, had Ebbie wat meer tijd nodig om aan haar omgeving te wennen. Uiteindelijk zwommen ze beide naar de horizon.

Normaal gesproken vindt een vrijlating plaats met een klein gezelschap van bezoekers, maar dit keer was ook de pers aanwezig om het bijzondere afscheid vast te leggen. Bovendien keken er duizenden mensen via een livestream mee vanaf de bank.

Ebbies verblijf in het centrum

Ebbie werd op 3 januari gevonden op een druk strand bij Egmond, in Noord-Holland. Ze was mager en werd omringd door mensen en honden, waardoor ze geen rust kon vinden. Verplaatsen was niet mogelijk, dus werd ze overgebracht naar het Zeehondencentrum Pieterburen. Bij de intake werd haar leeftijd geschat op zeven tot tien dagen. Ze was gezond, op een paar kleine, oppervlakkige wondjes aan haar kop en flippers na.

Omdat Ebbie bij het moment van opvang nog haar witte geboortevacht had, bleek pas na een week in de opvang ze een melanistische zeehond is. Toen ze verhaarde, kwam er tot de verrassing van het team een volledig zwarte vacht tevoorschijn. Melanisme is het tegenovergestelde van albinisme: geen gebrek aan pigment, maar juist een overschot aan melanine, wat zorgt voor een zwarte vacht. Bij zeehonden komt dit zelden voor. In Nederland heeft zo’n donkere kleur geen invloed op hun overlevingskansen – zeehonden staan aan de top van de voedselketen en hebben geen natuurlijke vijanden.

Volgens András Máté Ludányi, dierenarts bij het Zeehondencentrum, kende het verblijf van Ebbie weinig bijzonderheden: “Haar verblijf in het centrum verliep grotendeels rustig. In het begin had ze wat bloedingen bij haar navel, maar gelukkig raakte dit niet geïnfecteerd. Opvallend was dat ze al na vijf dagen zelfstandig begon te eten – veel sneller dan gemiddeld bij jonge zeehonden.”

Verhuizing

Ebbie behoort tot de laatste zeehonden die in Pieterburen worden opgevangen, voordat het centrum verhuist naar het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) in Lauwersoog. Op 26 april gaat het nieuwe thuis van Pieterburen open voor publiek.

Bekijk de livestream:

We hebben momenteel meerdere gewonde grijzezeehondenpups in ons zeehondenziekenhuis. Ze hebben extra medicatie, extra onderzoeken of operaties nodig (gehad) om straks weer te overleven in het wild. We vertellen je graag hoe het nu met ze gaat.

Bibble is afgelopen zondag geopereerd aan zijn achterflipper, waarbij zijn teen geamputeerd moest worden door een ernstige infectie. De ingreep is goed verlopen, en Bibble is nu aan het herstellen in Fase 1. Hij is nog wat stil, waarschijnlijk door de pijn van de operatie.

Codie en Sophronia herstellen goed en zitten samen in Fase 2. Codie’s oog is verwijderd en de operatiewond is zo goed als genezen. Sophronia’s diepe nekwonden en beschadigde oog zijn schoon en bijna genezen.

Codie in Fase 2

Witje had een gezwollen flipper en een beschadigd oog, die beide zijn genezen. Hij heeft ook stenen in zijn maag, maar lijkt er geen last van te hebben, en het zijn er steeds minder. Bij sommige andere zeehondensoorten is dit normaal, dus we houden het in de gaten. Verder hebben we Witje gisteren verdoofd om een losse tand te verwijderen en hebben we de wonden in zijn mond schoongemaakt voor genezing. Hij is nu aan het herstellen in Fase 1.

En dan hebben we nog Jutter. Jutter heeft helaas veel problemen, waaronder meerdere breuken (o.a. in ribben en een achterflipper). Daarnaast heeft hij slik- en maagproblemen, die met medicatie iets verbeteren. Helaas ontdekken we bijna bij iedere controle nieuwe breuken, en heeft Jutter mogelijk een botinfectie in zijn achterflipper. Na veel overleg zijn we gisteren overgegaan naar het geven van vis, omdat zalmpap op lange termijn niet genoeg voedingsstoffen bevat. Als dit niet lukt, is humane euthanasie waarschijnlijk de beste optie. Want zonder goede voeding kan Jutter in deze conditie helaas niet langer doorgaan. Tot nu toe gaat het voeren redelijk, en als dat zo doorgaat, beoordelen we de botinfectie over een week opnieuw en passen we de behandeling daarop aan.

Jutter

We eindigen graag met goed nieuws over Lophi: mede dankzij jullie steun is hij genezen van zijn oogoperatie en wordt vandaag weer vrijgelaten! Hier doen we het allemaal voor.

Steun jij de gewonde pups? Wij krijgen geen subsidies, dus elke euro helpt en gaat direct naar de zeehondenzorg. Steunen kan via deze pagina of door een zeehond te adopteren.

Zeehondencentrum Pieterburen heeft een bijzondere pup in de opvang: Ebbie, een melanistische grijze zeehond. Melanisme is een zeldzaam fenomeen waarbij dieren volledig zwart zijn door een overproductie van het pigment melanine. Bij zeehonden komt dit maar heel zelden voor, wat Ebbie een unieke verschijning maakt. De laatste keer dat het Zeehondencentrum een melanistische zeehond opving was in 2017.

Ebbie werd op 3 januari binnengebracht in het Zeehondencentrum, toen ze naar schatting tussen de zeven en tien dagen oud was. Bij aankomst had ze nog haar witte geboortevacht (lanugo), zoals alle pasgeboren grijzezeehondenpups. Tot grote verrassing van de verzorgers kwam er afgelopen week onder de witte babyvacht een pikzwarte zeehond tevoorschijn.

Wat is melanisme?

Melanisme is het tegenovergestelde van albinisme; waar bij albinisme pigment ontbreekt, is er bij melanisme juist een overschot aan melanine, wat resulteert in een volledig zwarte kleur. Hoewel melanisme bij verschillende diersoorten voorkomt, is het bij zeehonden zeer zeldzaam.

Voor een zeehond in Nederland heeft een zwarte vacht geen voor- of nadelen. Zeehonden staan aan de top van de voedselketen in de Waddenzee en hebben geen natuurlijke vijanden, waardoor hun kleur geen invloed heeft op hun overlevingskansen.

Wist je dat…

Adopteer Ebbie

Ook voor de dierenartsen is het dier niet anders dan de andere pups. “Voor ons maakt het geen verschil. Voor zover wij weten, heeft melanisme geen invloed op de gezondheid van de zeehond,” legt Ana Rubio-Garcia uit, hoofd Diergeneeskunde, Zorg en Onderzoek bij Zeehondencentrum Pieterburen. “Het maakt haar gewoon een bijzonder mooie verschijning.”

Ebbie werd lastiggevallen

Ebbie is op 3 januari gered van een strand in Noord-Holland omdat ze door strandgangers en honden werd lastiggevallen. Strandingscoördinator Emmy Venema: “Het was voor haar een onveilige plek, maar verplaatsen zou betekenen dat we haar wellicht onbedoeld bij haar moeder weghalen. Daarom was opvang de enige optie.”

Bij haar intake bleek Ebbie alert en actief, hoewel ze wel enkele verwondingen en littekens had. Het Zeehondencentrum monitort Ebbies gezondheid en ontwikkeling zorgvuldig en zorgt ervoor dat ze alle nodige zorg krijgt om weer volledig aan te sterken. Zodra Ebbie sterk genoeg is en haar eigen voedsel kan vangen, zal ze worden vrijgelaten in haar natuurlijke leefomgeving.

Bekijk Ebbie en andere pups 24/7 live

Het Zeehondencentrum is sinds 6 januari tijdelijk gesloten voor bezoekers om zich klaar te maken voor de verhuizing naar Lauwersoog. Om Ebbie toch te kunnen bekijken, heeft het centrum een livestream van het Binnenbad waar zij en een aantal andere pups 24/7 zichtbaar zijn.

Steeds meer zeehonden raken verstrikt in zwerfafval. Het Seal Response Team, opgericht door de drie opvangcentra in Nederland, kreeg in 2024 maar liefst 77 meldingen van verstrikte dieren. Dit is een ruime verdubbeling ten opzichte van de 38 waarnemingen in 2023.

Juist vanwege de stijgende aantallen van verstrikte dieren werd in 2022 het Seal Response Team opgericht, een initiatief van de drie Nederlandse zeehondencentra – Ecomare, Zeehondencentrum Pieterburen en A Seal. Dit team van speciaal opgeleide dierverzorgers en dierenartsen zet zich in om verstrikte zeehonden te bevrijden en hun overlevingskansen te vergroten.

Cijfers die alarmbellen doen rinkelen

De cijfers over 2024 laten een verontrustend beeld zien: er werden 77 meldingen van een verstrikte zeehond gemaakt. Eén zeehond wist zichzelf te bevrijden. Bij dertig dieren konden zeehondenwachters ter plekke ingrijpen en de dieren direct bevrijden uit hun benarde positie.

31 dieren werden na de eerste melding niet meer gevonden. De situatie van deze zeehonden is onbekend. Zeven zeehonden hebben de verstrikking niet overleefd. Vier zeehonden waren slecht aan toe, maar kregen een tweede kans in een van de opvangcentra.

Pup Balloon raakte verstrikt in een wensballon

Een schrijnend voorbeeld hiervan is zeehondenpup Balloon, die zonder moeder werd gevonden terwijl ze sabbelde op het scherpe koord van een wensballon. De zeehondenwachter kon het ter plekke uit haar keel verwijderen, maar ze is wel voor controle naar Zeehondencentrum Pieterburen gebracht.

Ze had geen permanente schade opgelopen en kon na enkele maanden zorg gezond weer worden vrijgelaten.

Waarom deze stijging?

De grootste oorzaak van verstrikkingen zijn zogeheten ‘spooknetten’: stukken visnet die losraken en in zee blijven drijven. Dit gebeurt wanneer netten haken aan een object onder water en scheuren. Hoewel vissers, strandopruimers en duikinitiatieven zoals Duik de Noordzee Schoon een belangrijke rol spelen bij het verwijderen van dit afval, blijft er nog altijd veel achter. Dit afval vormt een blijvend risico voor zeehonden en andere dieren.

Preventie is de eerste stap

Hoewel het bevrijden van verstrikte zeehonden van levensbelang is, ligt de kern van de oplossing in preventie. Het voorkomen van zwerfafval in zee, in combinatie met initiatieven om afval actief te verwijderen, is essentieel om het aantal verstrikkingen terug te dringen.

De stijging in 2024 benadrukt dat we niet langer kunnen wachten. Het Seal Response Team roept op tot meer bewustwording en gezamenlijke inspanningen om de zeeën schoner en veiliger te maken voor zeehonden en andere dieren.

Het Seal Response Team in actie

Het Seal Response Team is opgericht om direct hulp te bieden aan verstrikte zeehonden. Omdat deze dieren vaak minder mobiel zijn, blijft de kans groot dat zij in de buurt van eerdere meldingen worden aangetroffen. Het team vaart meerdere keren per jaar uit naar deze locaties om de zeehonden te bevrijden.

Afhankelijk van donaties

Het Seal Response Team kan zijn waardevolle werk alleen voortzetten met behulp van donaties en giften. Om ook in 2025 zeehonden in nood te blijven redden, is elke bijdrage van grote betekenis. Zowel kleine als grote donaties helpen het team uit te varen en kwetsbare dieren de zorg te bieden die zij hard nodig hebben. Samen kunnen we het verschil maken voor verstrikte zeehonden.

Wist je dat…

Steun het team

Na 53 jaar kwam er afgelopen zondag een einde aan een tijdperk: Zeehondencentrum Pieterburen is gesloten voor bezoekers. Vanaf nu maakt het centrum zich klaar voor de aanstaande verhuizing naar het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) in Lauwersoog. Om het publiek mee te nemen in deze bijzondere periode, verschijnt er binnenkort een 16-delige YouTube-serie, genaamd ‘Behind The Seals’.

De verhuizing van het Zeehondencentrum komt steeds dichterbij. Op 5 januari jl. sloot het centrum haar deuren in Pieterburen. De voorbereidingen voor de verhuizing naar Lauwersoog zijn al in gang gezet. Een belangrijke historische gebeurtenis, maar ook een enorme logistieke operatie. In het WEC wordt het nieuwe zeehondenziekenhuis onderdeel van een bredere experience over het belang van de Waddenzee als werelderfgoed.

De serie ‘Behind The Seals’ legt de verhuizing en de inhuizingsfase van het WEC vast op beeld. In 16 weken – en daarmee 16 afleveringen – werken we toe naar de feestelijke opening van onze nieuwe locatie op 25 april 2025.

Prachtige aanvulling op de YouTube-livestream

Nadat in augustus de populariteit in Japan losbrak met de livestream van zeehonden is het YouTube-kanaal enorm gegroeid, naar meer dan 400.000 abonnees. Het kanaal leent zich daarom goed om hier de 16-delige YouTube-serie op te lanceren. Samen met Playback Images, die onder andere de tweedelige serie ‘Het Zeehondenmysterie’ voor FryslânDOK maakte, wordt het geheel vastgelegd.

‘We zijn enorm verheugd om samen met het Zeehondencentrum en WEC de handen ineen te slaan voor een bijzondere YouTube serie over het reilen en zeilen achter de schermen’, zegt Bas Bakker, producent en managing partner van Playback Images.

Bekijk hier de teaser

16-delige YouTube-serie

Vanaf 15 januari komt er elke woensdag om 12:00 uur een nieuwe aflevering online op het YouTube-kanaal van Zeehondencentrum Pieterburen. In totaal telt de serie 16 afleveringen waarin onder andere een kijkje achter de schermen van het Zeehondencentrum en het inrichten van het WEC gegeven wordt.  

‘De serie is een mooie manier om de verhuizing vast te leggen. Het geeft ons de mogelijkheid om in deze periode de expertise van ons Zeehondencentrum goed in beeld te brengen en in contact te blijven met iedereen die ons werk steunt,’ zegt Marco Boshoven, manager Marketing bij Zeehondencentrum Pieterburen.

Meelopen met de medewerkers van zeehondenzorg, de reden waarom zeehondenopvang nodig is en de mogelijkheden van het WEC voor haar bezoekers en het Zeehondencentrum worden in beeld gebracht. Producent Bas Bakker: ‘Het is heel bijzonder dat we met een camerateam over de schouders van de werknemers van zo dichtbij mee kunnen kijken in deze fase. Deze wekelijkse serie zal in meerdere talen ondertiteld worden en daarmee hopen we een vaste groep kijkers te bereiken én te bedienen over de hele wereld.’

Volg vanaf 15 januari het YouTube-kanaal van Zeehondencentrum Pieterburen om de verhuizing op de voet te volgen.